مناظره"حجیت یا عدم حجیت قرائات قرآن" در برابر قرآن موجود

حمید قیدر

پاسخ به محمد احمد شهنازی
 

او نوشته: "در متواتر بودن هر 7 قرائت همین بس که تا به الان همگی چاپ می شود همگی قرائت می شود همگی در یادها و ذهن ها است. پس چطور از انصاف است که به صراحت تمام فتوا بدهیم که اگر کسی در نماز مالک را ملک بگوید نمازش باطل است؟؟؟ اگر یک میانسالی این فتوا را ببیند آیا از لحاظ روحی منفجر نمی شود؟ چرا باید به خود اجازه دهیم که مردم بیچاره فدای منم گویی های ما بشوند؟ بله در جایی که قرآن و سنت منصوص است حرفی نیست. ولی شما را به خدا چه دلیل قرآن و سنتی و قطعی داریم که حفص را درست بدانیم و بقیه را غلط؟ و چه دلیل قطعی داریم که شعبه را صحیح بدانیم ؟ یا دیگری ؟ پس بهترین راه و سبیل ثواب و صواب این است که بگوییم عمل به هر یک مجزی است کما اینکه کل فقهای شیعه و سنی چنین می گویند."

پاسخ:

جمله" کما اینکه کل فقهای شیعه و سنی چنین می گویند." استدلال نیست مغالطه توسل به اکثریت است و مردود
اما تنها عمل به یک روایت مجزی است. و اگر کسی در نماز مالک را ملک بگوید نمازش باطل است. ویژگی قرآن که آن را سرآمد و محفوظ ترین متون حتی کتب دیگر آسمانی میکند آن است که قرآن دارای وجوهی از اعجاز است. پس اگر با کنکاش عملی به دقت بپردازید نهایتا در خواهید یافت که قرار گیری واژه "ملک" به جای مالک با وجه اعجاز بیانی، اعجازعددی، اعجاز معرفتی و تشابه جزئی یا کامل قرآن در تضاد است.

اگر با دقت بیشتری مقاله " چرا قرائات قرآن" نوشته صادقی تهرانی ره را بخوانید در می یابید که دلیل طرد قرائات دیگر تنها تواتر قرائت موجود به نام حفص از عاصم نیست. خلاصه استدلال مقاله چنین است 1- خدا در قرآن میگوید " إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿9﴾" 2- این آیه در تمامی 7 قرائت مورد نظر موجود است. 3- پس لازمه حفظ (که با 10 تاکیید آمده!) اصالت تنها یک قرائت است.

استدلال دیگری نیز وجود دارد که در آن مقاله نیست خدا میگوید : فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾ 1- درک کامل و علم کامل داشتن به موقعیت ستارگان بر ما فرض محالی است ( لو در قرآن هیچگاه معنی ان نمیدهد و همواره به معنی فرض محال است.) 2-موقعیت واژگان در قرآن به تنهایی و در ترکیب با هم تا عبارت و جمله و آیه و کل از ستارگان در آسمان دقیق تر است.
3- پس حداقل معرفتی که از گفتار خدا در بالا به دست میآید اصالت تنها یک مجموعه به نام قرآن است. 
 

 ادامه دارد...

عناوین عقائد ایمانی من نسبت به قرآن که میتوانیم با هم بحث کنیم

0 - قرآن شامل سه عنصر واژگان دال سازنده جملات و حروف مقطعه و بطن است . روابط این سه عنصر کل علوم دنیا و روابط اشیاء از ابتدای خلقت تا نهایت جهان و پس از آن را در بر دارد. کتاب مبین ، کتاب مکنون، ام الکتاب هر سه صفت از قرآن هستند. 

1-پیامبر و ائمه طاهرینش و همگان محتاج علم قرآن هستند و خدا و قرآنش محتاج هیچ کس نیست. 

2- قرآن نه تنها قطعی الدلاله که ذاتا تنها واژگان خداست که اقطع الدلاله بوده و هست و خواهد بود. 

3- قرآن دربردارنده تمامی معارف وحی از آدم ع تا خاتم ع است. 

4- واژگان قرآن تنها کلمات وحی شده بر پیامبر اسلام است و خدا و (جبرئیل) هیچ سخنی اضافه تر با پیامبر نگفته است. 

5- تنها کلامی معصوم است که معجزه باشد و حتما اعجاز تشابه را جزئی تا کامل دربر داشته باشد و این جز در قرآن در هر کتابی محال است. 

6- تنها دلیل ایمان به اسلام و تنها دلیل بینیازی قرآن از علوم و اشخاص غیر وجوه متعدد اعجاز قرآن از جمله تشابه آن است و هر دلیل ایمانی دیگر توهمی گمانی بیش نیست. 

7-پس هیچ کلامی غیر از قرآن معصوم نیست. (کلام حضرات معصومین،اگر متواتر لفظی و معنوی فرضی هم باشند امکان نسخ به زمان، به شخص،به مکان را بالقوه دارند و گمان یکی موارد نسخ آنها را از جایگاه عصمت کلام به دور میکند.) 

8- قرآن نهایت کلام خدا و شاهکارواژگانی اوست. از این جهت سخن گفتن برتر از قرآن برای خدا محال ذاتی است. یا به بیان عامی خدا نمیتواند کتابی برتر از قرآن در تمامی ابعاد بیافریند. 

9- قرآن قبل از تنزیل بر قلب و فکر پیامبر انزال شده است. 

10- پیامبر جز بشری ابلاغ کننده هیچ سهمی در قرآن ندارد. 

11-قرآن خود بسنده و جامع است. 

12- قرآن روایت نیست. قرآن منحصر تاریخی نیست. 

13- هر روایتی هرچند متواتر دارای حداقل یکی از دوازده ابتلائات روایت است. 

14- پس از قرآن سنت که در حاشیه رمزی از قران است به وسیله اجماع مسلمانان و عقل مستقل و روایت محرز خواهد شد. 

15- هیچ روایتی حجیّت استقلالی محض ندارد.

هیچ کلامی غیر از قرآن معصوم مطلق نیست

کلام حضرات معصومین،اگر متواتر لفظی و معنوی فرضی هم باشند امکان نسخ به زمان، به شخص،به مکان را بالقوه دارند و گمان یکی موارد نسخ آنها را از جایگاه عصمت کلام به دور میکند.هر جمله ای در جهان از هرکس به جز قرآن یا ظنی الدلاله و یا نهایتا قطعی الدلاله است زیرا تشابه ندارد و تشابه نیاز به انسجام وجودی داشتن پس مکتوب بودن است و آنچه از کتب قبل قرآن مکتوب شده محکوم به نداشتن اعجاز و تشابه ناقص و سپس تحریف است. پس تنها کلام معصوم کلامی است که وجوه اعجاز و خصوصا اعجاز تشابه را دارا باشد و این جز در قرآن که اقطع الدلاله است در هر جمله ای از هرکسی هرچند معصوم در بعد عمل محال الی الابد است. 

امّا نمونه ها:  اگر فرض کنیم در زمان امام صادق ع زندگی میکنیم و او با ما سخن میگوید هر آنچه غیر از عبارات قرآن بگوید کلامی انسانی است و حداقل یکی از سه نوع نسخ یا ترکیبی از آن ها را در بر میگیرد. 

1- نسخ به زمان   

 امام ع میگوید: "صم للروءیه و افطر للروءیه "  این جمله موافق آیه "فمن شهد منکم الشهر فلیصمه " در زمان خودش برای مکلفین است زیرا دیدن شهود حسی انسان و زیر مجموعه ی شهود است. امّا  مثلا شهود محاسباتی، را شامل نمیشود پس در آینده که با محاسبات شهود دقیقتری از هلال ماه رمضان بدست می آید این جمله منسوخ میشود. 

2- نسخ به شخص محدَّث 

بسیاری از روایت های کتاب مفاتیح الجنان در ثواب یا کارکرد دعا تنها تجویزی از سوی امام ع برای مخاطبش است همچنین نحوه سخن گفتن با فهم اطرافیان ، کنایه ها و زندگینامه شخص شنونده ارتباط تنگاتنگ دارد و امکان دارد برای ما هیچ نکته اخلاقی را در بر نداشته باشد در حالی که برای نمونه قصه های قرآن نکته های بسیاری را برای ما که مخاطب مستقیم نیستیم بازگو میکند. 

3- نسخ به مکان( توریه ، تقیه) 

  در این مورد نمونه ای به ذهنم نرسید ، امیدوارم شما کمکم کنید.

در نهایت  پس  هیچ کلامی غیر از قرآن معصوم  مطلق نیست.