چرا در مواردی ، خدا از قسم خوردن پرهیز میکند؟

در مواردی به علت وجود مخلوقی  مهمتر و با ارزش تر خدا برای مقایسه و سپس نشان دادن ارزش آن مخلوق قسم نمیخورد تا ارزش آن را به رخ ما بکشد و ما را به فکر فرو ببرد این قاعده ای است که در زیر به آن میپردازم  امّا  واقعا جای تعجب دارد که برخی قرآن پژوهان میگویند نه چنین نیست بلکه خود آن موردی که به آن قسم نمیخورد در واقع دارد به آن قسم میخورد!!!  آن مورد آنقدر با ارزش است که برای نشان دادن ارزشش به آن قسم نمیخورد در حقیقت میگویند عبارت "لا اقسم" یعنی "اقسم به اکیدا"  و این سخن نابخردانه را نمی سنجند که مگر چنین آرایه ای بلیغ است که گفتار خدا باشد؟ در حالی که اگر چنین باشد خدا مرتکب مغالطه ابهام ساختاری شده است " مثلا خدا بگوید قرآن من قیمت ندارد" خوب این جمله خلاف بلاغت خواننده را گیج میکند که واقعا بی قیمت و ارزشش است یا به عکس آنقدر قیمتش بالاست که نمیتوان برایش قیمت قابل شمارش بشری گذاشت/؟

1-    ارزش والای شخصیت و مسئولیت  محمد ص

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾ وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
با اینکه مکه شهری است که زمین از آن محل گسترده شده است و اولین خانه مقدّس در آن است  خدا میگوید چرا باید به این شهر قسم بخورم در حالی که تو ای فرستاده من در آن به زندگی مشغولی در حقیقت میگوید به تو قسم میخورم "اقسم بانت الذی حل بهذا البلد"

2) جایگاه فوق دقیق حروف و کلمات و آیات و سوره ها در کتاب مکنون(قرآن)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾

فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿78﴾ لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾ تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾ أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿81﴾


نکته بسیار زیبایی که در این آیه خود را نشان میدهد بی ارزش بودن موقعیت دقیق ستارگان در آسمان نسبت به موقعیت فوق دقیق حروف و کلمات و آیات و سوره ها درقرآن کریم است در جایی میگوید " وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ " این که  خورشید که یکی از ثوابت آسمان و ستارگان هست نیز حالت شناوری دارد و مستقر نیست همان چیزی است که نشان میدهد کلمات قرآن تا چه اندازه از نظرهای مختلف در جای خود دقیق و مستقرّند حتی میگوید " وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ"  یعنی به فرض محال که دقت مواقع النجوم  را میدانستید در آن حال میشد درک کنید این قسمی که به قرآن میخورم تا چه اندازه عظیم است در حقیقت دانستن و درک عظمت قرآن را برای ما محال دانسته است.  پس قرآن کتابی است که احسن الحدیث و اصدق الحدیث و اقطع الدلالات است اینجاست که معلوم میشود تمامی کلمات غیر قرانی  پیامبر و ائمه ص حداکثر صادق و حسن و قطعی الدلاله هستند.
و قرآن عِدل هیچ چیزی نیست مگر آیاتش با یکدیگر