ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
دو نمونه از خیل جمله های عوامانه در شیعه
1- مخاطب قراردادن خدا یا امام زمان ع با عبارت کامل " ادرکنی و لا تهلکنی" و مشابهش
گویی نویسنده خدا را ظالم فرض کرده در حالی که برای نمونه داریم
وَجَزَاء سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِّثْلُهَا...فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
یا امام زمان را انسانی عاشق احساساتی یا غیر سکولار بی انعطاف، خشن و جانی میپندارد که در دو سوی افراط و تفریط قرار دارد . یعنی هم گروهی ها ودوستدارانش را درک میکند وگرنه به هلاکت و مرگ میکشاند! این جملات انسانی جایگاهی در قرآن ندارد.
قرآن انسانهای مؤمن را چنین توصیف میکند چه رسد به امام المومنین و قبله العارفین!
وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿63﴾
وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا ﴿72﴾
وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ ﴿55﴾ إِنَّکَ لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَن یَشَاء وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿56﴾
2- افسوس بی جهت نسبت گذشته از اینکه ای کاش با امام حسین ع و در روز عاشورا میبودند! " یا لیتنا کنّا معکم فنفوز فوزاً عظیما"
- گوینده یا نویسنده درک درستی از فلسفه تکلیف و پاداش الهی ندارد. زیرا هنوز در نیافته است که پاداش و جزای الهی در گروی دو عامل است.
اولی زمینه استعداد: لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا
دومی توانایی : لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا
یا به تعبیر زیبای دکتر علی شریعتی " آنان که رفتند کاری حسینی کردند امّا اینان که مانده اند باید کاری زینبی کنند و اگر نه یزیدی هستند." پس همه جا کربلاست و هر روز عاشوراست.
از جهت دیگر این که در گوشهای از میدان نشسته و میگویند لنگش کن! جای پرسیدن را باز میکند از کجا بر خود مطمئنید که اگر در صحنه کربلا بودید و بین کشته شدن و تسلیم شدن به بیعت با فاجر مغروری چون زید، ایثار در راه دین حق و مرگ یا اسارت یقینی را انتخاب میکردید تا به پاداش عظیم برسید ؟ که لهیب ای کاش میکشید!!!
حادثه و امتحانی عظیم که حتی در شب آن، قسمتی از یاورانش ! به این ایده رسیدند که
" لا نرید فوزا عظیما فلا سنکون غدا معک "