تعریف دقیق دو اصطلاح متناظر اصولی و اخباری

1- فرض بر آن است که هر کس و به هر عنوان قرآن را خبر یا روایت بشمارد، یا به هر نحوی

هر روایتی را هر چند متواتر بر 

 شان واژگان یا مضمون نص یا ظاهر مستقر اقطع الدلاله ی قرآن برتری 

دهد وی اخباری است.  

مگر کسی که مجبور باشد تقیه کند که وی نیز با پریشان گویی و برجای گذاشتن قرائنی به

خواننده یا شنونده دقیق نکته بین خود منظورش را خواهد رساند. 

از این تعریف تنگ، سردمداران قرآن مدار شیعه نیز سر به سلامت بیرون نمیآیند زیرا بعضا آن

ها نیز فرقه گرایی را بر اصاله القرآنی اندیشیدن مقدّم میکنند. آن جا که بر وجود استقلالی

مصحف علی ع ویا چه بدتر گفتار ائمه چهارده گانه  به 

 عنوان تخیلی "وحی بیانی" جدا از قرآن پافشاری کرده و فراموش میکنند یا فکر نمیکنند که

خدا میفرماید: 

وَاتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِن کِتَابِ رَبِّکَ لَا مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِهِ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿27﴾ کهف 

فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾الواقعة 

 پس موقعیت واژگان در قرآن از موقعیت ستارگان در آسمان نیز دقیق تر است زیرا خدا

نمیگوید به فرض محال که بدانید قسم میخورم بلکه میگوید "فلا اقسم" 

برای نمونه علامه طباطبائی نویسنده استفسار قرآن به قرآن المیزان تحریف جابه جایی

قرآن را قابل فکر و طرح  میشمرد ومینویسد : اگر در قرآن تحریفی نیز شده باشد در جابه

جایی عبارت  الیوم اکملت لکم ... دینا در آیه: حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ 

 وَالْدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّیَةُ وَالنَّطِیحَةُ وَمَا أَکَلَ

السَّبُعُ إِلاَّ مَا ذَکَّیْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَأَن تَسْتَقْسِمُواْ بِالأَزْلاَمِ ذَلِکُمْ فِسْقٌ الْیَوْمَ یَئِسَ

الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن دِینِکُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ 

 وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینًا فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَةٍ غَیْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ

فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿3﴾مائدة  شده است!!! 

2- پافشاری بر روی یک معنا در مسکوت گذاشتن یا ترد معنا یا معانی دیگر واژه و

آیه و آیات 

قرآن دارای مقام جمع الجمع است کج اندیشان با نفهمیدن این مقام ومنتفی و محال

دانستن استفاده از لفظ در بیش از یک معنا به ظن خود یعنی ظنی الدلاله بودن قرآن

پناهنده میشوند و با تحمیل یک معنا بر معنای دیگر واژگان سازنده آیه و آیات 

 و سر جمع معنای قرآن سعی در نامفهوم نمایاندن  یا بقول خودشان مجمل و مبهم و

گمانی بودن قرآن دارند تا جای پا را برای روایات تاریخی گاه تقیه ای به ظاهر پالایش شده با

درایه و رجال در تحمیل بر مفاد صریح متشابه و واضح نصی یا 

 معقول دقیق مستقر ظاهری قرآن باز کنند.